در کنار خطوط سیم پیام خارج از ده ، دو کاج ، روییدند

سالیان دراز ، رهگذران آن دو را چون دو دوست ، می دیدند



روزی از روزهای پاییزی زیر رگبار و تازیانه ی باد

یکی از کاج ها به خود لرزید خم شد و روی دیگری افتاد



گفت ای آشنا ببخش مرا خوب در حال من تامّل کن

ریشه هایم ز خاک بیرون است چند روزی مرا تحمل کن



کاج همسایه گفت با تندی مردم آزار ، از تو بیزارم

دور شو ، دست از سرم بردار من کجا طاقت تو را دارم؟



بینوا را سپس تکانی داد یار بی رحم و بی محبت او

سیم ها پاره گشت و کاج افتاد بر زمین نقش بست قامت او



مرکز ارتباط ، دید آن روز انتقال پیام ، ممکن نیست

گشت عازم ، گروه پی جویی تا ببیند که عیب کار از چیست



سیمبانان پس از مرمت سیم راه تکرار بر خطر بستند

یعنی آن کاج سنگ دل را نیز با تبر ، تکه تکه ، بشکستند